روزهای بعدازتورا هرگز نخواهم شمرد….
تاهمیشه بگویم:
……همین دیروز بود……!!!!!
جلوی بعضی از خاطره ها باید نوشت…..
آهسته به یاد آورده شود…..
…خطر ریزش اشک..
✗פֿבایــا!
زنـבگے مرا ڪشتــ!
ڪمے مرگ
لـــــــــــــــطـفا ….
بعضی ” آه ” ها را…
هر چقدر هم که از ته دل بکشی..
باز هم سینه ات خالی نمیشود…
امروز سینه ی من پر است از آن ” آه ” ها…….
گاهی بی هوا دلم هوایش میکند….هوایی اویی که هیچ وقت هوایم را نداشت…
آرامش را بازی کنم …
باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم …
باز باید مواظب اشک هایم باشم …
باز همان تظاهر همیشگی : ” خوبم …
همیشه منتظر کسی باش
که تو رو با همه ی دیوونگیت و خل بازیات
قبول داشته باشه و تو رو به همه نشون بده
و بگه: این دیوونه خل….. عشق و جیگر منه
ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻮﺍﺷﮑﻲ ﻫﺎ ﻣﺎﻥ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ.. !!!
ﻳﻮﺍﺷﮑﻲ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ!!
ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﻱ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﻲ!!
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻦ “ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ !!”.
گیرم که پنجره باز باشد
گیرم که باد هم بوزد
نه پرده خیال رقصیدن دارد
و نه گیسوان من!!!
قدم بزنیم . . .
من با ” تـــــــــو ”
تو با هر که دلت خواست !
فقط بیــــــــــا قدم بزنیم . . .
اصلا بیا و بگذار . . .
سایه ات باشـــــــــــم . . .
سایه که آزار ندارد !
دارد ؟
تصاویری از زیبایی های شهر لندن